Er was eens een eencellige die heerlijk vrij rondzwom in de oerzee. In zijn eentje trotseerde hij de gevaren en de uitdagingen die het leven in de oerzee met zich meebracht. Dagelijks was het een strijd om voedsel te vinden, te drijven op de juiste stromingen om te komen op de juiste plekken. En dan was daar nog die moordende concurrentie strijd met de andere eencelligen die ook rond dreven in die oerzee. Hij kende ze niet, had ze eigenlijk ook nooit echt ontmoet, maar instinctief wist onze eencellige dat de anderen die daar waren zijn mogelijkheden tot bestaan zouden bedreigen, ze zouden zijn voedsel opeten, zich sneller kunnen voorplanten, zijn zonlicht wegnemen als hij niet de juiste stroming vond. De anderen waren een heus gevaar in zijn strijd om het bestaan in de oerzee.

Maar op een dag botste onze eencellige op een soortgenoot, zomaar omdat ze toevallig dezelfde stroming hadden uitgekozen…. En er gebeurde helemaal niets! Hij ging niet dood, en er was nog steeds genoeg voedsel. Onze eencellige werd nieuwsgierig en probeerde zijn stromingen anders te kiezen om te kijken of hij nog meer soortgenoten kon ontmoeten. Er bleken er heel veel te zijn, allemaal gefocussed op overleven in hun eentje en ze wilden ook niet echt contact te maken, ze waren te bang dat hij een bedreiging voor hun bestaan zou vormen.

Op een dag kreeg onze eencellige een idee. Als we nou eens zouden samenwerken? Als we nou eens met meer eencelligen een groter geheel zouden vormen? Dan zouden we beter tegen gevaar kunnen, zou het gemakkelijker zijn de juiste stromingen te vinden, zouden we meer zonlicht kunnen opvangen en zouden we beter voedsel kunnen vinden. Zo gedacht zo gedaan. Elke keer als hij tegen een andere eencellige opbotste deelde hij zijn idee. Eerst moesten de anderen er niets van hebben, ze hadden het te druk met overleven. Maar op een gegeven moment waren er toch anderen die ook wel iets zagen in zijn idee. Langzaam sloten er zich meer eencelligen aan bij zijn collectief. Dat groeide en groeide. Ze waren geen eencellige meer maar met elkaar een meercellig wezen. En dat ging goed! Ze groeiden snel omdat er meer voedsel kon worden verzameld, omdat ze steeds vaker op de juiste stromingen konden drijven en omdat ze zich nog beter konden koesteren in het licht van vader Zon.

En toen kwam het moment dat onze eencellige bedacht dat ze samen nog sterker konden zijn als ze specifieke talenten zouden ontwikkelen. Zo was hij heel goed in het bedenken van goede ideeën, maar hij had ook al gemerkt dat sommigen heel goed waren in het zoeken van de juiste stroming en anderen precies wisten waar het zonlicht zou vallen op de oerzee. Ze gingen in overleg en onze eencellige deelde zijn idee om ieders talent in te zetten en te vergroten. Hier werden alle cellen heel blij van, ze mochten immers gaan doen wat ze het liefste deden en waar ze niet zo goed in waren mochten ze overlaten aan een andere cel. Zo ontstond de differentiatie, onze eencellige koos ervoor om hersencel te worden, maar anderen werden zwemvliezen, zonnecellen, spijsverteringscellen en natuurlijk de hartcellen.

Onze eencellige was met zijn vrienden uitgegroeid tot een complex meercellig wezen. Van hier af aan bleef het zich steeds verder ontwikkelen en differentiëren tot het uiteindelijk de vorm van een mens aannam. En toen ging er iets mis….

De mens vergat dat ze met elkaar samenwerkten, de mens voegde een vorm van bewustzijn toe, die weer dacht als de eerste eencelligen in tekorten, en dacht net als de eerste dat hij alleen moest overleven in een vijandige wereld. Hij vergat hoe belangrijk de samenwerking was en het werken vanuit je eigen talent en probeerde weer in zijn eentje alles zelf te kunnen. De eerste eencellige die diep in de hersenen van deze mens verborgen zat zag dit gebeuren en probeerde de mens te laten inzien dat hij niet moest vergeten hoe hij gevormd was, vanuit een prachtig samenwerkingsverband.

Maar de mens vergat hiernaar te luisteren. De cellen in zijn lichaam begonnen het daardoor ook te vergeten. Zodoende besloot een lever cel dat hij geen zin meer had om levercel te zijn maar dat hij nu eindelijk ook wel eens aan de touwtjes wilde trekken, en hij veranderde in een hersencel. Een spiercel wilde ook belangrijk zijn en veranderde in een hartcel. En zo gingen steeds meer cellen doen waar ze niet zo goed in waren, ze probeerden iets te zijn wat ze niet konden zijn en ze vergaten wat ze met elkaar bereikt hadden en de eenheid die ze waren. De mens werd ziek, zijn cellen begonnen te woekeren en hun eigen leven te leiden.

Onze eerste eencellige overzag dit alles en gaf een noodsignaal af: Lieve medecellen, we zijn samen één, laat ieder doen waar hij goed in is en weet dat niets minder is dan het ander, dat we ieder van jullie keihard nodig hebben, dat elke cel in dit lichaam de meest belangrijke functie beoefend en dat we samen veel meer kunnen dan ieder van ons in zijn eentje. Vanuit eenheid kunnen we alle problemen oplossen, kunnen we groeien, kunnen we Heel zijn!

De mens die deze cellen vormden pikte dit signaal op en kreeg een diep besef van het wonder dat zij was. Ze dacht als ik deze boodschap nou de wereld in kan zenden, als andere mensen zouden luisteren en net zo zouden willen gaan samenwerken als al die prachtige cellen in mijn lichaam. Dan zouden we met elkaar net zo’n prachtig geheel kunnen vormen, dan zouden we deze wereld heel mooi kunnen maken, dan is er genoeg voor iedereen en kunnen we ons allen koesteren in het licht van Vader Zon en met elkaar gaan zorgen voor Moeder Aarde zodat zij zich weer kunnen verbinden met al het andere in ons universum…. Wat zou dat een prachtige eenheid vormen!

Namasté

Esmeralda Snoek

In mijn vorige blog schreef ik over de transitie van de 3e dimensie naar de 5e dimensie. (de verdwenen brug) Het achterlaten van de oude tijd, de oude frequenties en met de aarde mee groeien naar de nieuwe tijd, de nieuwe frequenties.  Nu wil ik je meer laten lezen over het leven in die hogere frequenties, in het Aquarius tijdperk. Want het is natuurlijk wel leuk dat we druk bezig zijn met bewustwording, groei en nieuwe energie frequenties maar wat betekent dat in de praktijk voor ons alledaagse leven?

De nieuwe tijd is een tijd van eenwording, in deze tijd heeft het menselijk bewustzijn een sprong gemaakt van het 3e chakra van strijd en dualiteit naar bewustzijn op hartchakra niveau waar liefde en eenheid voorop staan. Om enkele vergelijkingen te maken in de 3e dimensie  stonden wedijver, macht, topdown organisatie, verdeeldheid, oog voor het detail, vaste structuren, materie, bezit, verantwoordelijk overdragen aan anderen voorop. Het leven in de vijfde dimensie kenmerkt zich juist door samenwerking, eenheid, elke mens in zijn kracht,  dynamische organisatie structuren, oog voor het geheel, kijken voorbij de materie, er is geen bezit alleen de mogelijkheid om te creëren,  we zijn zelf verantwoordelijk voor ons leven.

Dat is een hele grote omslag om te maken en dat is overal om ons heen te zien. De oude structuren die zijn gebouwd op macht kunnen niet meer blijven bestaan in deze tijd. Daarom zien we banken en grote bedrijven zomaar omvallen. Degenen die de aarde als bezit zien en haar leegroven komen met lege handen te staan, en de wetenschap die zich alleen op de materie blijft richten stagneert in het vinden van oplossingen. Regeringen die zijn opgebouwd in de oude tijd krijgen steeds minder invloed en raken hun macht kwijt in een strijd waarin ze wanhopig proberen deze macht te behouden

Je zult vast al gemerkt hebben in je eigen dagelijks leven dat het heel anders gaat dan een aantal jaar geleden. Creatie bijvoorbeeld gaat vele malen sneller. Vandaag denk je iets en morgen of een paar minuten later komen de kansen al op je pad. Synchroniciteit, het tegelijk optreden van de zogenaamde toevalligheden is zo duidelijk aanwezig dat het geen toeval meer kan zijn. Dat komt namelijk omdat mensen zich collectief beter afstemmen op elkaar, op het universum en op hun zielendoel. Dan  valt wat er nodig  hen letterlijk in de schoot.

Werken gaat steeds meer in de “flow” in de natuurlijk stroming van het universum. Ben je uit deze “flow” dan lijkt ook niets meer  tot stand te komen. In de nieuwe tijd gaat werken dan ook moeiteloos. (ja dat klinkt lekker he). Samenwerking en ieder in zijn of haar kracht zijn de nieuwe structuren waarin elk mens tot zijn of haar recht kan komen, waarin elk mens kan werken en delen in zijn of haar passie. Delen in eenheid waarbij elk mens waardevol is en zijn deel toevoegt aan het geheel. Ook regeringen zullen uiteindelijk transformeren in raden van wijze mannen en vrouwen die zicht hebben op deze natuurlijke flow en beslissingen nemen die een ieder en de hele kosmos  dienen. Zij vragen je niet om je kracht en verantwoordelijkheid aan hen te geven zullen te allen tijde werken vanuit het hoogste goed van allen.

Dit is geen utopie meer, het is hier en nu aanwezig in de harten van de mensen om ons heen. Leven in de vijfde dimensie houdt in dat dit hier en nu elk moment al aanwezig is. Je hoeft het alleen maar op te zoeken, te zijn in je hart, je frequentie hoog houden. Het is de gezamenlijke grote flow van liefde, eenheid en compassie die we in essentie Zijn.

Zoek daarom groepen en initiatieven op om je bij aan te sluiten of creëer zelf groepen om je heen die leven vanuit dit nieuwetijdsbewustzijn. Vanuit dit bewustzijn kunnen we samen letterlijk de hemel op aarde creëren!

Veel plezier!

Esmeralda Snoek

Zoals velen van jullie wel weten leven we in heel bijzondere tijden. Moeder Aarde en alles wat met haar verbonden is, gaat door een diepe transformatie waarbij zij haar trillingsfrequentie enorm omhoog brengt. We gaan van de 3e dimensie waar materie en dualiteit de  grote kenmerken zijn naar de 5e dimensie waar energie en eenheid de grote kenmerken zijn. De 5e dimensie wordt ook wel de Nieuwe Aarde  of de tijd van Aquarius genoemd. 

Deze transformatie is al een tijdje aan de gang met 21-12-2012 als het grote omslagpunt. Een omslagpunt betekent nog niet dat alles al gerealiseerd is maar deze datum was het grote moment waarop de toegang naar de 5e dimensie volledig open kwam te staan. Vanaf deze tijd werd het heel belangrijk om keuzes te maken, blijf je vasthouden aan de materie en structuren van macht of kies je voor vrijheid en zuivere liefde in je leven. 

Velen vragen mij waar dan de 4e dimensie is gebleven, waarom die niet voorkomt in dit verhaal. De 4e dimensie heeft wel degelijk een belangrijk aandeel in dit verhaal om dat deze dimensie de brug vormt tussen de 3e dimensie en de 5e. De 4e dimensie is echter een instabiele dimensie die tijdelijk verschijnt maar zich niet voor langere tijd kan manifesteren. Het is dus niet een plek om te blijven maar een doorreis dimensie. 

Ik stel het me altijd zo voor. Er zijn 2 grote hoogvlaktes. De ene hoogvlakte herbergt de 3e dimensie, daar zie je de wereld zoals wij die kennen, met alle menselijke bouwwerken, steden en alles wat ons bindt aan de materie. Hier lopen mensen rond die slaapwandelen, ze zijn aanwezig maar nog niet in staat om bewust verantwoordelijkheid voor hun leven te nemen. In deze werkelijkheid wordt het leven ervaren als iets wat je overkomt en wat alleen valt te vormen door de materie naar je hand proberen te vormen. Op de andere hoogvlakte is een heel andere wereld, dit is de vijfde dimensie, de wereld waar tijd niet bestaat en alles bestaat uit licht of energie. Deze wereld lijkt heel erg op de 3e dimensie (nu nog wel) maar is gevormd uit licht, uit intentie, gedachte kracht en daardoor veel minder massief  dan de realiteit van de 3e dimensie. Om in deze wereld te zijn is het van belang om wakker te zijn, bewust creator van je leven. 

Tussen deze 2 hoogvlaktes hing een brug over een diep ravijn, voor mij zag dat eruit als een touwbrug die de beide zijden verbond. Deze brug zou je de vierde dimensie kunnen noemen. In eerste instantie bestonden de 5e dimensie en de 3e dimensie zich op vrijwel dezelfde “plek”. Maar naamate de tijd vorderde om je ware keuze te maken begonnen deze realiteiten weer uit elkaar te drijven. Daardoor wordt het steeds meoilijke om de brug te vinden. 

Tot nu toe was het mogelijk om op deze brug te gaan staan en mensen in de 3e dimensie de hand te reiken, ze te ondersteunen in hun weg naar bewustwording en ze te helpen hun weg te vinden naar de vijfde dimensie. Maar deze 2 realiteiten drijven naarmate de transformatie vordert steeds verder uit elkaar. De afstand wordt steeds groter en het werd steeds moeilijker om die te overbruggen. Dit is wat velen ook ervaren in deze tijd. 

En toen ineens was de brug verdwenen…. Ik dacht mijn gewone werk te doen op deze brug en donderde een goed eind naar beneden. Het was een hele weg weer terug omhoog klimmen.

Het werk wat we mogen doen veranderd, je kunt de brug niet meer op omdat je daarvoor je trilling te ver moet verlagen, je kunt alleen maar zijn en je Licht stralen, je Licht wordt zo een baken voor diegenen die hun weg zoeken naar de 5e dimensie maar dat kan alleen nog op hun eigen kracht.

We kunnen geen redder meer zijn, de keuzes zijn gemaakt, de richting bepaald. Dit is het moment van loslaten zoals een schip dat vertrekt uit de haven. Dat is soms verdrietig en voor velen heel moeilijk, maar een gevolg van de wereld van de vrije keuze. Het is van belang om ieders keuze te respecteren! 

Dit gaat niet over elite, over het een wat beter zou zijn dan het ander, het gaat over keuzes maken op welke wijze je je leven vorm wilt geven, keuzes over je trillingsfrequentie en keuzes over waar jij wilt zijn. Laat los wat je daarin niet meer dient, laat ieder zijn of haar vrije keuze en vervolg je weg op je eigen wijze naar het Licht! Het is nu tijd om ons te richten op deze 5e dimensie, de nieuwe aarde en deze realiteit vorm te geven naar de stem van ons hart en los te laten wat was.  Wees het Licht, Wees de Liefde en Leef wie je bent zodat deze nieuwe Aarde zich mag vormen naar jouw Licht. 

Namasté

Esmeralda Snoek


Meer lezen over de 5e dimensie en de Nieuwe Aarde? Kijk bij Dimensies

Als kind had ik een prachtig boek, machten van 10 genaamd. Dit boek was een boek vol met foto’s die steeds met een factor 10 verkleind werden. Zo begint dit boek met een prachtige foto van witte stipjes op een zwart vlak. Gaandeweg de bladzijden zoom je steeds verder in om te ontdekken dat deze stipjes sterrenstelsels zijn. Verder inzoomend kom je uiteindelijk terecht in ons melkwegstelsels, ons zonnestelsel en uiteindelijk komt onze prachtige aardbol in zicht. Het boek gaat door met zoomen en zoomt in op een hand van een jongen die heerlijk in de zon ligt te slapen. En dan voorbij het DNA, voorbij de molecuul en het atoom zijn de witte stipjes van het begin ineens weer terug. Volledig ingezoomd ontstaan er dezelfde foto’s als met de sterke telescopen in het heelal kunnen worden vastgelegd.

De overeenkomst is wonderbaarlijk. Dit liet mij al jong nadenken over de aard van het universum. Gedachten als: “Stel dat het universum de binnenkant is van iemand anders zijn lijf kwamen als vanzelfsprekend op na het lezen van het boek”. “Misschien is God wel een heel groot wezen die we zien als we naar de sterren kijken, misschien zijn de sterren wel cellen in zijn lichaam” Hier werd de basis gelegd voor een dieper begrip van de stelling die Hermes Trimegistus vastlegde op de Tabula Smaragdina: Zo Boven zo Beneden, Zo Beneden zo Boven.

Alles is met elkaar verbonden in het universum, van de kleinste cel tot het grootste sterrenstelsel en elke keer herhaalt de vorm zich opnieuw. De opbouw van een atoom is werkelijk vrijwel gelijk aan de opbouw van een zonnestelsel. Dat maakt het ook aannemelijk dat als er op het ene niveau iets veranderd dit invloed heeft op het ander niveau.

Laten we dan nu eens kijken naar de kosmische gebeurtenissen van de laatste tijd: Een maansverduistering, een meteorietenregen, een zonsverduistering en een heleboel onrust op het oppervlak van onze zon. Onze zon heeft de laatste paar weken heel veel energie de ruimte in geslingerd in de vorm grote zonnevlammen. Als bij zo’n zonnevlam ook nog veel elektromagnetisch materiaal wordt weggeslingerd en dit de dampkring van Moeder Aarde raakt kunnen wij dit waarnemen in het prachtige schouwspel dat Noorderlicht heet.

Een hele hoop kosmische beweging die volgens de wet van Hermes Trimegistus dus ook zijn invloed op ons, op ons lichaam, onze cellen maar ook op ons energieveld heeft. Zo boven zo beneden, wat er gebeurt op onze zon, heeft zijn invloed op ons. Grote hoeveelheden energie komen naar aarde en zetten veel in beweging, e-moties komen hierdoor in beweging en dat is te merken. Ook wordt het collectief bewustzijn hierdoor beïnvloed en merken we dat op collectief niveau. Veel mensen die dezelfde soort klachten, emoties en gedachten hebben. Angsten die groot worden door het collectief beleven hiervan. Ook wereldwijde gebeurtenissen ontstaan vaak naar aanleiding van grote kosmische gebeurtenissen (9-11 viel in de vorige periode waarin de zon zo actief was…). En ten slotte laat het onze Moeder Aarde allemaal ook niet onbewogen. De dampkring die zo mooi oplicht is haar aura die geïoniseerd raakt, al die energieën gaan rechtstreeks door naar het hart van moeder Aarde.

Deze energieën hebben vaak een diep transformerend effect op alles wat leeft. Dit kan als heel heftig ervaren worden, collectieve angst, ziekte, oorlog, aardbevingen of stormen. Maar het kan juist ook heel helend werken, transformerend, oude emoties en ervaringen kunnen worden los gelaten. Hoe meer je je kunt overgeven aan wat er gebeurt en je angst en verzet loslaat hoe groter het transformerende effect is. Dit geldt voor jou als individu, voor het collectieve bewustzijn en ook voor Moeder Aarde Zelf.

Door te gronden, de energieën door te geven naar de aarde, los te laten en vooral te blijven ademen kun je actief bijdragen aan een gemakkelijk verloop van deze grote kosmische veranderingen. Dan kan deze geweldige energie van de zon ook aan het werk in jouw leven, je frequentie omhoog brengen en je helpen om een volgende stap te maken in jouw groeiproces. Want de andere kant van de stelling van Hermes Trimegistus geldt ook: Zo Beneden zo Boven, jouw rust en overgave brengt rust in het hele transformatieproces!

Namasté 
Esmeralda Snoek

Tip: Mocht je het lastig vinden om al deze energieen  te integreren of merk je dat je uit balans raakt doe dan de volgende meditatie. Ga zitten en begin met rustig te ademen. Met elke ademhaling laat je los at teveel is. Dan zorg je dat je goed gegrond bent van uit je stuit en laat de energie doorstromen van je kruin, via je wervelkolom tot je stuit en daarna je gronding in. Terwijl je dit doet zorg je ervoor dat je helemaal in het midden blijft en je concentreert op je wervelkolom en op het vrij doorstromen van de energie. Dan kun je rustig ademen, adem de energie in via je kruin en adem het uit via je gronding.