“Je moet het verwerken”, zei hij tegen haar, “je hebt zoveel meegemaakt dat moet verwerkt worden voor je verder kunt”. Vertwijfeld keek ze hem aan en vroeg de grote vraag: “HOE?? Hoe verwerk je zoiets, hoe geef je dat allemaal een plaats?” “Laat het los” zei hij en weer kwam haar vraag:” Hoe dan??” “Nou gewoon loslaten, vergeven vergeten en je kunt weer verder met je leven.” Opnieuw vroeg ze hem: “Hoe dan?” Daar had hij geen antwoord meer op…
Dit zou het begin kunnen zijn van een interessant boek, en wie weet schrijf ik het nog wel eens. Maar waar het me om gaat is dat een dergelijke scène in therapeutenland regelmatig voorkomt.
Mensen zoeken hulp omdat ze iets mee hebben gemaakt en het zelf even niet meer weten, omdat ze zoeken naar antwoorden op wat hun bezig houdt. En dan komen deze clichéantwoorden op hun pad en daar komen ze niet verder mee.
Verwerken, Ver-Werken is een werkwoord. Het is een proces dat niet gestuurd kan worden, dat je niet zomaar even doet, waar geen trucjes voor zijn en wat bij iedereen anders verloopt.
Verwerken begint met de erkenning van wat jij voelt, wat dat ook mag zijn en de erkenning van jouw beleving van de gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. Dan komt vaak ook het gemis, de rouw om de verloren dromen. De erkenning dat dit allemaal van jou is en dat jij er mee mag doen wat je wilt, doorvoelen, ontkennen, loslaten, uiten of iets heel anders. Het is jouw proces, jouw weg, jouw pad.
Daar zijn geen trucjes voor, geen regels en ook geen tijdslimieten. Ver-werken zegt het al: Het moet soms van heel Ver komen en kan hard Werken zijn. Een goede therapeut zal met je meelopen in je proces, zal je de hand reiken om moeilijke stappen te nemen, zal geduld hebben met je vallen en opstaan en je helpen de ervaringen in je perspectief te plaatsen.
En dan op een dag, wordt je wakker en je voelt: Ik heb het verwerkt! Hoe? Geen idee het is gebeurd, de lading is er af en je voelt je vrij. Je bent in staat om jouw parel uit de gebeurtenissen te halen en te zien wat jij op jouw weg hebt mogen leren en groeien.
Zo gaat het ook met vergeven en vergeten. Vergeten is onzin, wat je hebt meegemaakt valt niet te vergeten, nooit. Maar toch op een dag kun je ineens voelen; Ik heb het vergeven, het is klaar. Dat dwing je niet af, dat is niet iets wat je kunt “doen”. Het is er of het is er niet. Dat maakt je niet een goed of slecht mens. Het maakt je juist Mens.
En soms als je allang denkt je verhalen te hebben verwerkt, dan ineens komen ze weer op je pad, worden ze opnieuw doorleefd, gevoeld en ervaren. Dan is er opnieuw werk aan de winkel. Een nieuwe laag, de ui die verder wordt afgepeld op weg naar jouw pure Zelf. Een nieuw perspectief waar je verhalen in geplaatst kunnen worden, een nieuwe parel die gevonden mag worden in een spiraal die leidt naar jouw prachtige krachtige Zelf.
Dus laat al die mooie woorden voor wat ze zijn, bewandel jouw pad, wees vooral heel liefdevol naar jeZelf, vraag eventueel of iemand met je mee wil lopen, ervaar jouw gevoelens en neem jouw tijd om te mogen ontdekken: Ik heb hard Gewerkt maar wat ben ik Ver gekomen op weg naar Mij Zelf.
Namasté
Esmeralda Snoek
Dit zou het begin kunnen zijn van een interessant boek, en wie weet schrijf ik het nog wel eens. Maar waar het me om gaat is dat een dergelijke scène in therapeutenland regelmatig voorkomt.
Mensen zoeken hulp omdat ze iets mee hebben gemaakt en het zelf even niet meer weten, omdat ze zoeken naar antwoorden op wat hun bezig houdt. En dan komen deze clichéantwoorden op hun pad en daar komen ze niet verder mee.
Verwerken, Ver-Werken is een werkwoord. Het is een proces dat niet gestuurd kan worden, dat je niet zomaar even doet, waar geen trucjes voor zijn en wat bij iedereen anders verloopt.
Verwerken begint met de erkenning van wat jij voelt, wat dat ook mag zijn en de erkenning van jouw beleving van de gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. Dan komt vaak ook het gemis, de rouw om de verloren dromen. De erkenning dat dit allemaal van jou is en dat jij er mee mag doen wat je wilt, doorvoelen, ontkennen, loslaten, uiten of iets heel anders. Het is jouw proces, jouw weg, jouw pad.
Daar zijn geen trucjes voor, geen regels en ook geen tijdslimieten. Ver-werken zegt het al: Het moet soms van heel Ver komen en kan hard Werken zijn. Een goede therapeut zal met je meelopen in je proces, zal je de hand reiken om moeilijke stappen te nemen, zal geduld hebben met je vallen en opstaan en je helpen de ervaringen in je perspectief te plaatsen.
En dan op een dag, wordt je wakker en je voelt: Ik heb het verwerkt! Hoe? Geen idee het is gebeurd, de lading is er af en je voelt je vrij. Je bent in staat om jouw parel uit de gebeurtenissen te halen en te zien wat jij op jouw weg hebt mogen leren en groeien.
Zo gaat het ook met vergeven en vergeten. Vergeten is onzin, wat je hebt meegemaakt valt niet te vergeten, nooit. Maar toch op een dag kun je ineens voelen; Ik heb het vergeven, het is klaar. Dat dwing je niet af, dat is niet iets wat je kunt “doen”. Het is er of het is er niet. Dat maakt je niet een goed of slecht mens. Het maakt je juist Mens.
En soms als je allang denkt je verhalen te hebben verwerkt, dan ineens komen ze weer op je pad, worden ze opnieuw doorleefd, gevoeld en ervaren. Dan is er opnieuw werk aan de winkel. Een nieuwe laag, de ui die verder wordt afgepeld op weg naar jouw pure Zelf. Een nieuw perspectief waar je verhalen in geplaatst kunnen worden, een nieuwe parel die gevonden mag worden in een spiraal die leidt naar jouw prachtige krachtige Zelf.
Dus laat al die mooie woorden voor wat ze zijn, bewandel jouw pad, wees vooral heel liefdevol naar jeZelf, vraag eventueel of iemand met je mee wil lopen, ervaar jouw gevoelens en neem jouw tijd om te mogen ontdekken: Ik heb hard Gewerkt maar wat ben ik Ver gekomen op weg naar Mij Zelf.
Namasté
Esmeralda Snoek
RSS-feed
