Categorie: Samenwerking

De terugkeer van het Licht

12/23/2015

De Winterzonnewende, 21 december, is het moment dat de nacht hier het langste is en de dag het kortste. Met kerst op 25 december vieren we de terug keer van het licht. Daar zitten 3 volle dagen tussen. De drie dagen van duisternis. Op deze 3 dagen blijft de zon even lang weg als op de zonnewende en worden de dagen dus nog helemaal niet langer. Pas op 25 december is de eerste dag waarop we de zon weer wat langer zien dan de dagen daarvoor.

Er wordt vaak gesproken over de 3 dagen duisternis die vooraf gaan aan de nieuwe tijd. Er is veel over geschreven en gespeculeerd hoe die duisternis dan zou zijn en wat er zou gebeuren. Daarbij vergeten we dat we elk jaar zo’n periode meemaken namelijk de “donkere dagen voor kerstmis”
Meestal hebben we het te druk om het op te merken, deze dagen zijn goed volgepropt met alle voorbereidingen voor kerstmis. Maar het zijn dagen waarop alles in de natuur even stil staat. De stilte die aan de terugkeer van het Licht vooraf gaat. Een stilte om in te mediteren, te voelen en bewust te worden van de duistere stukken in onszelf die mogen worden getransformeerd door het Licht.

Als je om je heen kijkt kun je zien dat veel mensen dit als een duistere periode ervaren, niet alleen nu rond kerstmis maar de hele ontwikkelingen in onze maatschappij. De Anti-Christ waart over de wereld. De anti-christ die al eeuwen wordt voorspeld is geen duivel zoals vaak wordt voorgesteld met hoeven, hoorns en een rood hoofd, nog is het een gevallen engel of een duistere demon…
De Anti-Christ is alles wat het vergroten van het bewustzijn naar het Kristal Bewustzijn of wel Christus Bewustzijn tegen houdt. Anti is tegen…alles wat tegen het Christus bewustzijn in gaat.

Het Christus bewustzijn is niet gebonden aan een geloof. Het zijn alle opgestegen meesters die dit hogere bewustzijn bereikten. Boeddha, Krishna, De Christus en alle andere opgestegen meesters bereikten dit bewustzijn. Wij zijn hier als collectief naar onderweg en in de dualiteit ontstaat dan automatisch ook de anti-christ. Dat is wat wij als duisternis ervaren, de angst, het lijden, het verdriet, de haat en de oorlog, allemaal waarden die recht tegenover het Christus bewustzijn, dat Liefde is, staan.

Als we om ons heen kijken in de wereld kun je dus beide zien, groeiend christus bewustzijn maar ook de groeiende haat en angst die daar tegenover lijkt te staan. 3 dagen van duisternis…ze zijn misschien geen dagen maar gewoon onze realiteit waarin we de weg naar het licht kunnen vinden. Zonder duister geen licht, het zijn 2 zijden van dezelfde medaille.

Maar als je goed kijkt dan komt het licht al overal doorheen piepen. Mensen komen in beweging, ze accepteren collectief niet meer dat er angst en haat gezaaid wordt.
Grote stappen worden er genomen in het maken van een grote klimaatovereenkomst die gedicteerd werd door de kracht van velen.
In het bewust worden van de corruptie binnen de farmaceutische industrie en de roep wordt gehoord…niet meer in mijn lichaam, niet meer met onze kinderen, we zijn geen proefkonijnen.
In het omgaan met vluchtelingen in Europa waarbij gewone mensen de handen ineen slaan en menselijkheid tonen, er zijn voor elkaar.
Midden in een economische crisis laten mensen de waarde van geld los en doen gewoon weer dingen voor elkaar, gewoon omdat het nodig is.
Midden in duisternis is het licht zichtbaarder dan ooit.

In mijn meditaties mocht ik de aarde zien van buiten af en wat zo bijzonder is: Ik zag vele plekken van Groot Licht op haar oppervlak die zich in rap tempo vergrootten. Licht wat zich uitbreidt en groter wordt naarmate meer mensen bewust Zijn.
De kritieke massa is bereikt en de uitbreiding van het Christus/Kristal bewustzijn gaat razendsnel!

Dit is dan ook mijn kerstboodschap voor dit jaar. Zie het Licht in de ander en in jezelf. Focus op de terugkeer van dit licht en vergoot haar elke dag een beetje in jezelf en in de wereld. Deel met elkaar de kracht van velen want vele vlammetjes geven een groot vuur. Een vuur dat in alle mensen mag gaan branden zodat we met elkaar de Nieuwe Aarde mogen Zijn.

Namasté
Esmeralda Snoek

1 Reactie

Liefde Overwint Alles

10/7/2015

2 Reacties

Amor Vincit Omnia is de Latijnse frase voor Liefde Overwint Alles.
Dit is zo’n beetje mijn lijfspreuk en een belangrijk thema in mijn relatie met de mensen om me heen.
De kracht van liefde overwint dus alles zelfs de haat en de angst.

Liefde als universeel wapen om alles wat voortkomt uit haat en angst om te zetten naar liefde en vrede. Het klinkt een beetje utopisch en misschien zelf een beetje zweverig en new-age-achtig. Maar toch is deze uitspraak al eeuwenoud. Niet voor niets in het Latijn, minstens 2000 jaar geleden wist men dit dus ook al.

Angst is de grote tegenhanger van Liefde en de daaruit voortkomende haat kan alles vernietigend lijken. Op dit moment lijkt de angst en de haat over de wereld te razen als een Ragnarok, de grote eindstrijd van de goden. Angst wordt gezaaid en geoogst. Haat ontspruit uit de angst en liefde lijkt het onderspit te delven.

Ook degenen die zich verzetten tegen het verspreiden van angst en haat laten zich verleiden tot het veroordelen van anderen in hun vuur om het evenwicht te herstellen. Strijd los je niet op met strijd, haat los je niet op met haat en angst los je niet op met het zaaien van nog meer angst.

Het enige wapen is om het tegengestelde in te zetten zodat de tegenstellingen elkaar gaan opheffen. Angst en haat hef je op met liefde, oorlog met vrede in je hart, chaos met orde, verdriet met troost, kilte met warmte, armoede met innerlijke rijkdom, en ga zo maar door. Maar boven alles overwint Liefde.

Als je kijkt hoe er in onze wereld en vooral het nieuws wordt omgegaan met deze waarden zie je duidelijk hoe er angst wordt gezaaid, haat wordt verspreid en de oorlogstrom zich roert. En het raakt ons, brengt de gemoederen op hol en we buitelen over elkaar heen met meningen, halve oplossingen en oordelen. Maar voor je een stap zet, voor je een mening geeft, voor je een oordeel velt…vraag je eens af, handel ik uit liefde of angst?

Deze vraag: Handel ik uit Liefde of Angst is de oplossing voor het innerlijk conflict en daarmee ook voor het uiterlijk conflict. Als je de angst herkend kun je die omvatten met Liefde en de angst zal verdwijnen. Je handelen en spreken zal op liefde gestoeld zijn.

Dan zul je ook gaan zien hoeveel liefde er is te midden van alle angst en haat. Hoe elk zaadje van liefde ontkiemt en doorgegeven wordt. Hoe het helend werkt en mensen in staat stelt zelf weer liefde te ervaren in hun leven en dit ook weer uit te delen. Hier geldt het principe dat liefde het enige is wat zich vermeerderd als je het deelt.

Zend liefde uit vanuit je hart, benader de ander vanuit liefde een compassie ook al preekt hij de haat en de angst. Door de liefde uit te stralen verdwijnt de angst en de haat zoals sneeuw voor de warmte van de zon verdwijnt. Dan zullen we zien hoe de liefde werkelijk alles overwint.

Laat het onze strijdkreet zijn: Amor Vincit Omnia!

Namasté
Esmeralda Snoek

2 Reacties

Een druppel op de gloeiende plaat

9/10/2015

0 Reacties

Er moet veel veranderen in de wereld om met elkaar verder te kunnen. Dat is iets waar de meeste mensen het wel over eens zijn. De problemen waar we met zijn allen voor staan zijn enorm doordat we de connectie met onszelf met de Aarde en met elkaar verloren zijn. In de “Heel de Aarde serie” gaf ik daar tools voor, om de connectie te herstellen, onze creatiekracht in te zetten, te helen met het violette vuur en weer te gaan leven in de kosmische tijd. Prachtige tools om grote stappen van verandering in te kunnen zetten.

Maar hier zijn we in september een maand van omwenteling, elk jaar weer maar dit jaar sterker dan ooit. Weer staan ons een zonsverduistering en een maansverduistering te wachten. Een periode van enorme groei en diepe innerlijke processen. Alles lijkt te verschuiven als een lawine die op het punt staat om los te komen.

En daar zijn wij… steeds maar weer aan het werk, met onszelf om onze innerlijke processen te helen, met elkaar om bewust te maken, met de aarde om te helen, met de mensheid om weer eenheid te creëren…. Wat een klus.
En dan hoor ik velen verzuchten: Ze worden maar niet wakker, de mensen gaan door met wat ze deden, er veranderd niets. Als een stoomtrein denderen we door en hij lijkt niet te stoppen.

Alles wat we doen lijkt een druppel op de gloeiende plaat.

Daar worden we regelmatig moedeloos van. Het is natuurlijk een sprekend beeld, hoe die druppel op een gloeiend oppervlak valt en meteen verdampt, verdwijnt, er lijkt niets gebeurd te zijn. Maar toch is er wel degelijk iets gebeurt…die gloeiende plaat is namelijk een fractie afgekoeld!

Wat zou er gebeuren als we met elkaar een hele regenbui vormen, niet zo’n kleintje maar een echte hoosbui…heel veel druppels bij elkaar die een complete stortvloed veroorzaken? Ja, dan koelt die gloeiende plaat af, dan hebben de druppels de overhand en veranderd de situatie.

Heel mooi is dit effect te zien in de situatie met de vluchtelingen die Europa binnen stromen. De kleine groepjes waren tegen te houden bij de grenzen, terug te sturen naar waar ze vandaan kwamen. Fort Europa leek onneembaar. En toen namen hun aantallen toe, ze verenigden zich en werden een beweging met elkaar, een volksmigratie zoals we in de oude tijden ook meemaakten. En daar zijn ze, kloppend aan onze deuren, heel dichtbij ons vertellend dat het anders moet, dat het zo niet langer kan. Dat we samen op een wereld wonen die we met elkaar tot een leefbare plaats voor iedereen moeten maken.

We kunnen ons verzetten, ze terug sturen, wetten bedenken… Maar het kan ook anders; we kunnen luisteren naar hun verhaal, de boodschap van verandering die ze met zich mee brengen. De boodschap van moed, van doorzettingsvermogen, de boodschap van hoop, de boodschap dat een kleine druppel misschien weinig effect lijkt te hebben maar als we samen een hele hoosbui vormen er wel degelijk iets veranderd.

Dus laten we samen die hoosbui vormen, de verandering zit al binnenin ons. We hoeven haar alleen maar te gaan leven, elke dag opnieuw in een steeds groter wordende kolk van verandering!

Namasté

Esmeralda Snoek

Om te lezen bij deze blog:
Heel de Aarde Serie

http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/heel-de-aarde-stap-1-het-contact-herstellen
http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/heel-de-aarde-stap-2-herinner-haar-in-haar-perfecte-staat
http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/heel-de-aarde-stap-3-het-violette-vuur-dat-zuivert-harmoniseert-en-balanceert
http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/heel-de-aarde-stap-4-het-herstellen-van-de-kosmische-tijd

De Heel de Aarde workshops met Kristallen Hart van Gaya inwijding worden weer in november gegeven.
Start dinsdagavond 3 november van 20.15 tot 22.15 en er start een op woensdagmorgen 4 november om 9.30
Meer info: Heel de Aarde worskhop

Maans- en zon verduisteringen:
http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/transformatie
http://www.crysthalbewustzijn.nl/wekelijkse-blog/de-terugkeer-van-het-vrouwelijke-goddelijke-en-het-openen-van-de-geboortegaven

0 Reacties

Het Verhaal van de Steen

6/3/2015

0 Reacties

Een van mijn spirituele leraren, White wolf vertelde mij een prachtig verhaal.

White Wolf is een prachtige indiaan met een getaande huid en een prachtige hoofdtooi met witte veren. Hij heeft een kleurige deken om zich heen en hij rookt een pijp terwijl hij zijn wijsheden met mij deelt. Op een dag vertelde hij me een prachtig verhaal wat ik graag met je wil delen. Het is het verhaal van de Weg van de Steen, die net zo is als het leven.

Het verhaal begint bij een berg, een grote berg van harde rots. Op een dag sloeg de bliksem in op de berg en grote stukken rots kwamen los en rolden kletterend de berg af. Onderaan de berg bleven de rotsblokken liggen. Onze steen was een van deze rotsblokken. Beduusd vroeg hij zich af wat er gebeurd was. De steen merkte dat hij alleen was, geen deel meer van de berg en hij voelde zich verlaten en eenzaam.

Na een tijd merkte hij dat er ook andere rotsblokken om hem heen lagen. Er was een flinke strijd gaande tussen deze rotsblokken. Ze vergeleken zich met elkaar, wie nu de grootste en de mooiste was. Ze ruzieden omdat ze allemaal vonden dat zij de oorspronkelijke berg waren. Onze steen deed hier vrolijk aan mee.

Het weer en de wind echter hadden hun invloed op de rosten en ze werden gevormd door de wind en de regen, steeds een beetje kleiner. Op een dag kwam er een grote storm met veel regen en de rotsblokken werden weggespoeld, zo ook onze steen.

Hij kwam in een wilde rivier terecht en het water nam hem mee en vormde hem verder steeds meer stukken braken af of sleten weg. Er kwam een mens en die stapelde hem op met anderen tot een dam. Weer ruzieden ze wie de beste en de mooiste was. De dam brak en de steen vervolgde zijn reis.

Het water droogde op en hij werd een deel van de steppe. De rots was een steen geworden, werd opgeraapt en door een mens. Zij luisterde naar het verhaal van de steen en droeg hem een tijd bij zich. Maar het verhaal gaat verder. Ze verliest de steen of gaf hem misschien bewust terug aan de aarde.

Op een dag komt onze steen in de zee, en de zee vormt de steen verder, laag voor laag schuurt hij eraf. Samen met al die andere stenen rolt hij in de branding. Op een dag is er van onze steen nog maar een zandkorreltje over, al het andere is er tijdens zijn leven afgeschuurd. En als kleine zandkorrel daar op het grote strand beseft onze steen: “Ik ben weer deel van het geheel! Alleen ben ik slechts een zandkorreltje maar samen zijn we ZAND!”

Op dat moment steekt er een flinke wind op en onze korrel wordt opgetild op de wind. Hij wordt geblazen over het land regelrecht naar de berg en blijft steken tussen een van de vele spleten van de berg. Hij is weer thuis! Hij is weer deel van de berg en mag helpen met het vormen van de berg. Hij wordt weer de Berg.

White Wolf legt me uit dat ook de reis van de ziel is als de reis van deze steen. Eerst is onze ziel, deel van het geheel, het goddelijke, het Al, maar op een dag breekt de Ziel hieruit los en begint zijn lange tocht door alle levens heen. Bij elk leven schuurt er een laag af, leren we over wie we wel en niet zijn tot op een gegeven moment we alle maskers hebben mogen afleggen en er alleen nog de essentie van de zandkorrel over is. Dan komt het diepe besef dat we Een zijn met elkaar en met elkaar het “zand” van het universum vormen. Dat is het moment dat we in staat zullen zijn om terug te keren naar de oorsprong, dan kunnen we weer deel nemen aan Al Wat Is en de eenheid met de bron weer Zijn

Namasté

©Esmeralda Snoek

0 Reacties

Vertrouwen; de Economie van de Nieuwe Tijd

5/26/2015

2 Reacties

He, wat krijgen we nu? Een blog over economie, is dat niet een heel saai en ongepast onderwerp op een bewustmakende blog? Nee hoor, het is een noodzakelijk onderwerp op ons pad van bewustwording. We staan aan het begin van een nieuw era, een nieuwe energie, die nieuwe waarheden met zich meebrengt. We gaan over van het Vissen tijdperk die werd gekenmerkt door een top-down structuur naar de Aquarius tijd die wordt gekenmerkt door een structuur van gelijkwaardigheid, ieder mens in zijn of haar kracht. Deze verandering zie je heel sterk terug in de economiestructuur die wij hebben gebouwd. Al het geld stroomt naar een paar ongelooflijk rijke mensen die aan de “top” staan. Alle anderen werken heel hard om hen in hun rijkdom te voorzien.

In de nieuwe tijd zal deze structuur niet kunnen blijven bestaan, ze wordt simpelweg niet ondersteund door de energiematrix van de aarde. Dat is aan alle kanten merkbaar. Je hoeft het nieuws er maar op na te slaan en er zijn berichten over hoe het met onze economie gaat. En daaruit wordt duidelijk dat de oude structuur wankelt, ze wordt in stand gehouden met vele kunstgrepen maar op de lange termijn zijn deze simpelweg niet houdbaar.

Ik had al lange tijd nagedacht over systemen die passen in de nieuwe tijd, ruilsystemen zijn de oplossing niet omdat die gebaseerd zijn op hetzelfde principe als de huidige economie. Toen ik Ashtar er naar vroeg hoe voor hen werkt in de vijfde dimensie antwoordde hij mij het volgende:

"Het begint met vertrouwen!

Dat is wat jullie missen1 Ieder neemt bij ons alleen datgene wat hij nodig heeft, niet meer, niet minder. Dat diepe vertrouwen ervaren wij allen!

In jouw situatie vertaald: Jij behandeld iemand omdat hij het nodig heeft, je doet waar je goed in bent en deelt dat vrijuit met anderen. Als jij iets nodig hebt dan haal je dat. Voor je avondeten ga je naar een boer en je neemt vrij wat je nodig hebt, niet meer, niet minder. Alleen voor vandaag!
Je vertrouwd dat ook morgen deze boer doet waar hij goed in is en je dan ook uit zijn overvloed kan kiezen.

Er zijn geen ruilmiddelen nodig omdat ieder geeft vanuit overvloed wat hij te geven heeft en neemt wat hij nodig heeft.

Zo ook met een woning. Je zoekt de ruimte die werkelijk nodig hebt in jouw situatie om je taken te doen en fijn te leven. Heb je werkelijk meer ruimte nodig dan betrek je een grotere woning. Maar als je die ruimte niet meer nodig hebt dan verlaat je hem weer en maak je hem vrij voor een ander. Wij hebben geen bezit, geen eigendom, alles is voor iedereen op het moment dat hij het nodig heeft. En we vertrouwen erop dat precies datgene beschikbaar is wat nodig is!

Jullie bezitsdrang en geldsysteem komt voort uit een ernstig tekort-denken en een diepgeworteld gebrek aan vertrouwen in elkaar. Op dit gebied moeten jullie nog heel veel leren en hele grote stappen maken op weg naar de vijfde dimensie."

Vertrouwen is dus de sleutel, vertrouwen dat er genoeg is voor iedereen, dat ieder vrijuit geeft vanuit overvloed. Vertrouwen dat we kunnen delen en precies datgenen nemen wat we nodig hebben, niet teveel maar ook niet te weinig. Vertrouwen dat het leven zelf voorziet in alles wat er werkelijk nodig is voor onze groei en welzijn.

Dat vertrouwen begint diep in onszelf, vertrouwen in onszelf dat we in elke situatie in staat zijn oplossing te creëren. Vertrouwen in het universum en moeder aarde dat we gedragen worden. Dat er werkelijk genoeg is, alleen voor vandaag! Vandaaruit zal ook het vertrouwen groeien dat de ander ook geeft vanuit zijn overvloed en dat we door samen te delen oneindig veel mogelijkheden creëren.

Dit is hoe het leven is bedoeld, hoe het zelfs in de natuur wordt begrepen en hoe juist de meest “simpele” beschavingen al eeuwen leven. Nu is het de tijd om dit weer terug te brengen in ons bewustzijn en dit stap voor stap te gaan leven. Dat kunnen we doen door kleine stapjes te maken in delen en vertrouwen, in geven en ontvangen. Van gesloten beurs uitwisselingen, ruilen tot vrij weggeven wat je niet nodig hebt. Vrij je talenten te delen daar waar het al kan, zodat je mag ontvangen wat je zelf nodig hebt!

Mijn bijdrage: het wekelijks schrijven van deze blog om vrij te delen en te inspireren.

Namasté
Esmeralda Snoek

p.s Wat is jouw bijdrage, wat zijn jouw ideeën hoe dit vorm mag gaan krijgen? Deel ze hieronder!

2 Reacties

Heel de Aarde stap 2: Herinner haar in haar perfecte staat

4/15/2015

1 Reactie

In de vorige blog schreef ik hoe belangrijk het is voor de heelwording van Moeder Aarde om de oorspronkelijke connectie weer te herstellen. Als je dan w er bewust bent geworden van hoe zij een levende moeder voor ons is. Een levend wezen waar we innig van kunnen houden, zoals zij van ons houdt dan komt vaak ook de ontdekking van wat we haar aan hebben gedaan.

We zien dan vaak overal de vernietiging, de vervuiling, het lelijke van wat de mens creëerde in zijn hoogmoed. Dat doet pijn, en hoe dieper de verbinding hersteld is hoe meer dat pijn doet. Dat kan zo erg zijn dat je lijkt te verdrinken in de wanhoop, de hopeloosheid, de angst en de vraag hoe dit ooit nog goed moet komen. Maar dat is niet de weg!

Vergis je niet in de herstelkracht van de natuur, de creatieve mogelijkheden die moeder aarde benutten kan om leven te creëren! Ze kan daarbij echter wel hulp gebruiken want wij zijn ook oneindig creatieve wezens en onze creatiekracht toegevoegd aan de hare helpt enorm mee. Vele handen maken licht werk en samen creëren is een feest.

Ik wil daarom een visioen die ik had delen in deze blog:
Ik ben in een prachtige Japanse tuin waar de bomen vol in bloei staan en de bloesems om me heen waaien. Ik ben bij Quan Yin in haar prachtige Japanse tuin. We wandelen samen door deze tuin terwijl ik enorm geniet van de pracht om me heen. Quan Yin zegt dat er iemand is die hier nog veel beter in is en een nog veel mooiere tuin kan creëren. Ik ben heel benieuwd en Quan Yin neemt mij mee naar de rand van de tuin. We blijken hoog op een berg te staan en kijken uit over een geweldig mooi uitzicht. Een groen tapijt, doorsneden met water en bijzondere watervallen, bijzondere rotspartijen, wolken en heel veel leven.

“Ja” zegt Quan Yin, “Gaya kan mijn tuin overtreffen. Zij is oneindig creatief en heeft zoveel schoonheid gecreëerd”. Ik zeg dat dat allemaal verdwijnt omdat de mens dit stuk maakt. “Ja” zegt Quan Yin “en jullie vergeten hoe mooi het was en denken dat jullie haar kunnen overtreffen met jullie gebouwen en alle kunstmatig nagemaakte natuur. Maar het ergste is dat jij en alle bewuste wezens alleen kijken naar hoe erg het is en jullie daar druk over maken. Jullie gedachten zijn bij de destructie en jullie vergeten, vergeten hoe mooi alles was!”

“Om de aarde te helen moeten jullie herinneren. Herinneren hoe mooi alles was voor de mens het vernietigde. Als jullie de pracht van Gaya in jullie gedachten vasthouden helpen jullie met jullie eigen scheppingskracht met herstel van de Hof van E’den en creëren jullie met haar samen alles opnieuw!
Herinner, ga de natuur in, schilder of fotografeer en herinner. Kijk natuurfilms maar alleen die de pracht laten zien. Laat de films over de destructie links liggen. Vul je gedachten met beelden over Gaya in haar perfecte staat en jullie helpen actief met het herstel van Gaya!!”

Deze boodschap heb ik in mijn hart gesloten en elke dag kijk ik naar al dat moois, en geniet, Geniet.
De zon die schijnt, de regen die leven geeft, de wind die de wolken voortdrijft, het kleine plantje dat dapper zijn kopje boven de grond uitsteekt, de vogels die zingen, een vlinder die rondfladdert en haar kleuren tentoon spreidt een ademhaling vol frisse lucht!

En als het er niet is, er niet lijkt te zijn, als de destructie de overhand lijkt te krijgen dan herinner ik deze prachtige momenten en visualiseer ik op de plaats dat hele mooie plaatje er overheen.
Het bijzondere is dat er dan altijd iets moois te ontdekken valt, het altijd zichtbaar wordt hoe sterk moeder de creatiekracht van moeder aarde is en ze altijd een weg vindt om het leven opnieuw vorm te geven!!

Dis is de tweede stap naar de heling van moeder aarde, herinner hoe mooi ze is en houdt dat vast!
Droom, fotografeer, schilder teken, praat erover en deel met elkaar! Dan verengingen wij onze creatiekracht met die van haar en bouwen we samen aan ons paradijs!

Doe je mee?

Namasté
Esmeralda Snoek

1 Reactie

Heel de Aarde stap 1: Het contact herstellen

4/8/2015

0 Reacties

Onze Aarde, Gaya, Moeder Aarde is een levend wezen. En dan bedoel ik echt een leven wezen met een eigen bewustzijn, een fysiek lichaam en een aura, ze ademt, ze leeft en brengt leven voort. Ze is zo levend dat ze een symbiose is aangegaan met alle leven wat ze heeft voort gebracht. We leven op haar huid, maken gebruik van haar levenskracht, ze voedt ons, en geeft ons een plek om te wonen, te leven en te ervaren.

Velen van jullie erkennen dat de Aarde een levend wezen is met een eigen bewustzijn maar kun je ook geloven als ik zeg dat e net zo levend is als jij? Dat ze bewuste creator is en dat ze in beweging is zoals jij en ik? Dat ze continu verandert en zich aanpast aan het leven wat ze draagt?

In mijn meditaties heb ik de laatste tijd een diep contact mogen aangaan met onze Moeder Aarde en heb ik veel mogen zien van hoe het leven op Aarde bedoeld is.

We zijn een eenheid, een groot levend organisme. De aarde geeft ons precies wat we nodig hebben op elk moment!

De Aboriginals weten dit nog maar wij zijn het vergeten. Wij zijn het vertrouwen verloren dat de aarde zelf voor ons zorgt, ons eten geeft als we honger hebben, schoon drinkwater als we dorst hebben, een schuilplaats als we vermoeid zijn. We zijn dit gaan overnemen en in ons gebrek aan vertrouwen en de angst om te kort te komen zijn we hier veel te ver in gegaan. We zijn haar gaan ontnemen wat ze van nature geeft. We nemen meer dan we nodig hebben omdat we denken dat we tekort zullen komen waardoor er te weinig overblijft voor anderen. We roven haar bronnen leeg, terwijl ze dat ook allemaal vrijwillig voor ons geeft.

De Aboriginals en andere oorspronkelijke stammen leven nog samen met de Aarde. Ze zijn in contact, ervaren haar bewustzijn en vormen een eenheid met haar. Hierdoor hebben ze een heel diep vertrouwen ontwikkeld. Het vertrouwen dat er altijd precies datgene is wat ze nodig hebben. Niet meer en niet minder. Dit stelt hun in staat om onder omstandigheden te leven die wij geen dag zouden volhouden. Zo vinden zij water op hun pad omdat ze dost hebben, precies als ze dat nodig hebben, ze vinden voedsel op hun pad als ze honger hebben en vinden ze een beschutte plaats als ze moe zijn en willen slapen. Niet vanuit hun kennis maar door hun vertrouwen en diep contact met de levende Aarde. De aarde Zelf geeft hen wat ze nodig hebben en creëert dit op elk moment dat ze vanuit dit contact er om vragen!

Dit is wat wij verloren zijn in onze angst voor tekorten. We zijn het verloren omdat we zo ijdel waren te denken dat we het zelf allemaal wel kunnen en de Aarde niet nodig hebben. We zijn het verloren omdat we niet geloven dat zij leeft net als wij! Omdat we zijn gaan geloven dat we de hoogste wezens op deze aarde zijn die boven al het andere leven staan. Daarom denken we dat de Aarde een stuk dode rots is waar we naar believen in kunnen boren en de levenssappen kunnen aftappen. Dat we haar als een vuilnisbak kunnen gebruiken en alles wat we hebben verspild over haar kunnen uitstrooien. Dat we haar kunnen beheersen, het klimaat kunnen sturen en alle reacties van Moeder Aarde om zich te herstellen van deze diepe wonden kunnen controleren.

Dat is de waanzin waar wij naar leven. Zou je dit iemand waar je van houdt aan doen? Zou je dit kunnen aan zien dat iemand waar je van houdt dit wordt aangedaan?

Maar het kan anders! De eerste stap naar heling van de Aarde en alles wat leeft is om het contact met haar te herstellen, haar weer te zien en ervaren als de Levende Moeder die zij is! Moeder Aarde vraagt ons dringend om weer terug te keren naar het ware contact en vertrouwen om met haar samen te werken aan een duurzame toekomst in de symbiose die we met haar vormen. Zij is een levend huis voor ons allen en daarom is het zo belangrijk om in contact te zijn zodat zij in onze ware behoefte kan voorzien zonder dat wij haar blijvend uitputten. Laten we van haar houden zoals we van een geliefde houden, laten we met haar delen zoals je met een geliefde deelt, laten we weer vertrouwen zoals je met een geliefde het diepe vertrouwen deelt!

Door haar weer te zien als het Levende Wezen dat ze is, door weer van haar te houden als een geliefde, door het vertrouwen te herstellen en niet meer te nemen dan we werkelijk nodig hebben maken we de eerste grote stap naar het herstel van onze geliefde Moeder Aarde!

Namasté

Esmeralda Snoek

0 Reacties

Een voor Allen, Allen voor Een!

3/2/2015

2 Reacties

Er was eens een eencellige die heerlijk vrij rondzwom in de oerzee. In zijn eentje trotseerde hij de gevaren en de uitdagingen die het leven in de oerzee met zich meebracht. Dagelijks was het een strijd om voedsel te vinden, te drijven op de juiste stromingen om te komen op de juiste plekken. En dan was daar nog die moordende concurrentie strijd met de andere eencelligen die ook rond dreven in die oerzee. Hij kende ze niet, had ze eigenlijk ook nooit echt ontmoet, maar instinctief wist onze eencellige dat de anderen die daar waren zijn mogelijkheden tot bestaan zouden bedreigen, ze zouden zijn voedsel opeten, zich sneller kunnen voorplanten, zijn zonlicht wegnemen als hij niet de juiste stroming vond. De anderen waren een heus gevaar in zijn strijd om het bestaan in de oerzee.

Maar op een dag botste onze eencellige op een soortgenoot, zomaar omdat ze toevallig dezelfde stroming hadden uitgekozen…. En er gebeurde helemaal niets! Hij ging niet dood, en er was nog steeds genoeg voedsel. Onze eencellige werd nieuwsgierig en probeerde zijn stromingen anders te kiezen om te kijken of hij nog meer soortgenoten kon ontmoeten. Er bleken er heel veel te zijn, allemaal gefocussed op overleven in hun eentje en ze wilden ook niet echt contact te maken, ze waren te bang dat hij een bedreiging voor hun bestaan zou vormen.

Op een dag kreeg onze eencellige een idee. Als we nou eens zouden samenwerken? Als we nou eens met meer eencelligen een groter geheel zouden vormen? Dan zouden we beter tegen gevaar kunnen, zou het gemakkelijker zijn de juiste stromingen te vinden, zouden we meer zonlicht kunnen opvangen en zouden we beter voedsel kunnen vinden. Zo gedacht zo gedaan. Elke keer als hij tegen een andere eencellige opbotste deelde hij zijn idee. Eerst moesten de anderen er niets van hebben, ze hadden het te druk met overleven. Maar op een gegeven moment waren er toch anderen die ook wel iets zagen in zijn idee. Langzaam sloten er zich meer eencelligen aan bij zijn collectief. Dat groeide en groeide. Ze waren geen eencellige meer maar met elkaar een meercellig wezen. En dat ging goed! Ze groeiden snel omdat er meer voedsel kon worden verzameld, omdat ze steeds vaker op de juiste stromingen konden drijven en omdat ze zich nog beter konden koesteren in het licht van vader Zon.

En toen kwam het moment dat onze eencellige bedacht dat ze samen nog sterker konden zijn als ze specifieke talenten zouden ontwikkelen. Zo was hij heel goed in het bedenken van goede ideeën, maar hij had ook al gemerkt dat sommigen heel goed waren in het zoeken van de juiste stroming en anderen precies wisten waar het zonlicht zou vallen op de oerzee. Ze gingen in overleg en onze eencellige deelde zijn idee om ieders talent in te zetten en te vergroten. Hier werden alle cellen heel blij van, ze mochten immers gaan doen wat ze het liefste deden en waar ze niet zo goed in waren mochten ze overlaten aan een andere cel. Zo ontstond de differentiatie, onze eencellige koos ervoor om hersencel te worden, maar anderen werden zwemvliezen, zonnecellen, spijsverteringscellen en natuurlijk de hartcellen.

Onze eencellige was met zijn vrienden uitgegroeid tot een complex meercellig wezen. Van hier af aan bleef het zich steeds verder ontwikkelen en differentiëren tot het uiteindelijk de vorm van een mens aannam. En toen ging er iets mis….

De mens vergat dat ze met elkaar samenwerkten, de mens voegde een vorm van bewustzijn toe, die weer dacht als de eerste eencelligen in tekorten, en dacht net als de eerste dat hij alleen moest overleven in een vijandige wereld. Hij vergat hoe belangrijk de samenwerking was en het werken vanuit je eigen talent en probeerde weer in zijn eentje alles zelf te kunnen. De eerste eencellige die diep in de hersenen van deze mens verborgen zat zag dit gebeuren en probeerde de mens te laten inzien dat hij niet moest vergeten hoe hij gevormd was, vanuit een prachtig samenwerkingsverband.

Maar de mens vergat hiernaar te luisteren. De cellen in zijn lichaam begonnen het daardoor ook te vergeten. Zodoende besloot een lever cel dat hij geen zin meer had om levercel te zijn maar dat hij nu eindelijk ook wel eens aan de touwtjes wilde trekken, en hij veranderde in een hersencel. Een spiercel wilde ook belangrijk zijn en veranderde in een hartcel. En zo gingen steeds meer cellen doen waar ze niet zo goed in waren, ze probeerden iets te zijn wat ze niet konden zijn en ze vergaten wat ze met elkaar bereikt hadden en de eenheid die ze waren. De mens werd ziek, zijn cellen begonnen te woekeren en hun eigen leven te leiden.

Onze eerste eencellige overzag dit alles en gaf een noodsignaal af: Lieve medecellen, we zijn samen één, laat ieder doen waar hij goed in is en weet dat niets minder is dan het ander, dat we ieder van jullie keihard nodig hebben, dat elke cel in dit lichaam de meest belangrijke functie beoefend en dat we samen veel meer kunnen dan ieder van ons in zijn eentje. Vanuit eenheid kunnen we alle problemen oplossen, kunnen we groeien, kunnen we Heel zijn!

De mens die deze cellen vormden pikte dit signaal op en kreeg een diep besef van het wonder dat zij was. Ze dacht als ik deze boodschap nou de wereld in kan zenden, als andere mensen zouden luisteren en net zo zouden willen gaan samenwerken als al die prachtige cellen in mijn lichaam. Dan zouden we met elkaar net zo’n prachtig geheel kunnen vormen, dan zouden we deze wereld heel mooi kunnen maken, dan is er genoeg voor iedereen en kunnen we ons allen koesteren in het licht van Vader Zon en met elkaar gaan zorgen voor Moeder Aarde zodat zij zich weer kunnen verbinden met al het andere in ons universum…. Wat zou dat een prachtige eenheid vormen!

Namasté

Esmeralda Snoek

2 Reacties

Crysthal blog

De terugkeer van het Licht

Liefde Overwint Alles

Een druppel op de gloeiende plaat

Het Verhaal van de Steen

Vertrouwen; de Economie van de Nieuwe Tijd

Heel de Aarde stap 2: Herinner haar in haar perfecte staat

Heel de Aarde stap 1: Het contact herstellen

Een voor Allen, Allen voor Een!

Author

Archives

Categories