
Velen van jullie erkennen dat de Aarde een levend wezen is met een eigen bewustzijn maar kun je ook geloven als ik zeg dat e net zo levend is als jij? Dat ze bewuste creator is en dat ze in beweging is zoals jij en ik? Dat ze continu verandert en zich aanpast aan het leven wat ze draagt?
In mijn meditaties heb ik de laatste tijd een diep contact mogen aangaan met onze Moeder Aarde en heb ik veel mogen zien van hoe het leven op Aarde bedoeld is.
We zijn een eenheid, een groot levend organisme. De aarde geeft ons precies wat we nodig hebben op elk moment!
De Aboriginals weten dit nog maar wij zijn het vergeten. Wij zijn het vertrouwen verloren dat de aarde zelf voor ons zorgt, ons eten geeft als we honger hebben, schoon drinkwater als we dorst hebben, een schuilplaats als we vermoeid zijn. We zijn dit gaan overnemen en in ons gebrek aan vertrouwen en de angst om te kort te komen zijn we hier veel te ver in gegaan. We zijn haar gaan ontnemen wat ze van nature geeft. We nemen meer dan we nodig hebben omdat we denken dat we tekort zullen komen waardoor er te weinig overblijft voor anderen. We roven haar bronnen leeg, terwijl ze dat ook allemaal vrijwillig voor ons geeft.
De Aboriginals en andere oorspronkelijke stammen leven nog samen met de Aarde. Ze zijn in contact, ervaren haar bewustzijn en vormen een eenheid met haar. Hierdoor hebben ze een heel diep vertrouwen ontwikkeld. Het vertrouwen dat er altijd precies datgene is wat ze nodig hebben. Niet meer en niet minder. Dit stelt hun in staat om onder omstandigheden te leven die wij geen dag zouden volhouden. Zo vinden zij water op hun pad omdat ze dost hebben, precies als ze dat nodig hebben, ze vinden voedsel op hun pad als ze honger hebben en vinden ze een beschutte plaats als ze moe zijn en willen slapen. Niet vanuit hun kennis maar door hun vertrouwen en diep contact met de levende Aarde. De aarde Zelf geeft hen wat ze nodig hebben en creëert dit op elk moment dat ze vanuit dit contact er om vragen!
Dit is wat wij verloren zijn in onze angst voor tekorten. We zijn het verloren omdat we zo ijdel waren te denken dat we het zelf allemaal wel kunnen en de Aarde niet nodig hebben. We zijn het verloren omdat we niet geloven dat zij leeft net als wij! Omdat we zijn gaan geloven dat we de hoogste wezens op deze aarde zijn die boven al het andere leven staan. Daarom denken we dat de Aarde een stuk dode rots is waar we naar believen in kunnen boren en de levenssappen kunnen aftappen. Dat we haar als een vuilnisbak kunnen gebruiken en alles wat we hebben verspild over haar kunnen uitstrooien. Dat we haar kunnen beheersen, het klimaat kunnen sturen en alle reacties van Moeder Aarde om zich te herstellen van deze diepe wonden kunnen controleren.
Dat is de waanzin waar wij naar leven. Zou je dit iemand waar je van houdt aan doen? Zou je dit kunnen aan zien dat iemand waar je van houdt dit wordt aangedaan?
Maar het kan anders! De eerste stap naar heling van de Aarde en alles wat leeft is om het contact met haar te herstellen, haar weer te zien en ervaren als de Levende Moeder die zij is! Moeder Aarde vraagt ons dringend om weer terug te keren naar het ware contact en vertrouwen om met haar samen te werken aan een duurzame toekomst in de symbiose die we met haar vormen. Zij is een levend huis voor ons allen en daarom is het zo belangrijk om in contact te zijn zodat zij in onze ware behoefte kan voorzien zonder dat wij haar blijvend uitputten. Laten we van haar houden zoals we van een geliefde houden, laten we met haar delen zoals je met een geliefde deelt, laten we weer vertrouwen zoals je met een geliefde het diepe vertrouwen deelt!
Door haar weer te zien als het Levende Wezen dat ze is, door weer van haar te houden als een geliefde, door het vertrouwen te herstellen en niet meer te nemen dan we werkelijk nodig hebben maken we de eerste grote stap naar het herstel van onze geliefde Moeder Aarde!
Namasté
Esmeralda Snoek