Vroeger werd in onze cultuur en godsdienst dit ook op deze manier gevierd. De winterzonnewende, 3 dagen diepe duisternis en op 25 december de werkelijke wedergeboorte van het Licht. Het Christelijke geloof heeft hier een beetje een zootje van gemaakt. De winterzonnewende werd voor het gemak vergeten, de 3 dagen duisternis werden even verplaatst naar pasen (3 dagen voor het licht (christus) wederopstond uit de dood , en de geboorte van het Licht werd de geboorte van Christus. Best geniaal als je beseft dat een natuurreligie moest worden overschreven door een opgelegde religie. Bijzonder ook dat toch alle aspecten aanwezig blijven dwars door alles heen.
Als je nu kijkt hoe we doorgaans deze dagen doorbrengen, met haasten, boodschappen doen, doorwerken om maar die kerstdagen even vrij te kunnen zijn dan kun je je misschien voorstellen dat dit dwars tegen je natuur in gaat. Daarom is het ook zo vreselijk vermoeiend. Er wordt rust, stilte en naar binnenkeren gevraagd in deze dagen en wij gaan ons te buiten aan drukte stress en naar buiten keren. Dit contrast is slopend zorgt ervoor dat we voorbij gaan aan de ware aard van deze bijzondere tijd.
Hoe zouden we dit in onze bewust tijd weer kunnen helen? De winterzonnewende is het moment dat het Licht lijkt te sterven. Onze grootste angst wordt waarheid, het Duister lijkt het Licht overwonnen te hebben. En dan zijn er 3 dagen van volledige duisternis, drie dagen die van ons vragen om de stilte op te zoeken, die naar binnen te gaan en onze eigen duisternis te omarmen. Want juist vanuit de omarming, vanuit de volledige acceptatie dat zowel duister als licht 2 kanten van dezelfde medaille zijn kan het licht weer terug keren. Vanuit die acceptatie is er een weten dat het Licht alleen gekend kan worden door de aanwezigheid van Duisternis.
Juist middenin de duisternis is het licht van 1 kaarsje al een duidelijk baken op je pad. Daarom houden we er in deze tijd juist zo van om veel kaarsen aan te steken.
Dan op kerstavond , de laatste avond in de duisternis vieren we dat het voorbij is, dat de volgende dag voor het eerst langer is dan de vorige dagen. Dat is het ware Lichtfeest, we halen met elkaar opgelucht adem en pakken flink uit met kaarsen, lampjes en vreugdevuren.
Dit is het moment dat je je Licht mag laten stralen, weer naar buiten kunt brengen en delen met ieder om je heen.
Probeer het eens om de komende dagen die rust op te zoeken, naar binnen te gaan, je Duisternis ook te omarmen en Lief te hebben. Er zal dan in je Hart een Licht ontsteken die gelijk met de terugkomst van de zon elke dag een beetje meer zal gaan stralen. Dat maakt je heel, dat maakt jouw Licht een baken op de weg die we allen gaan. Stel je eens voor hoe op jouw pad bij elke stap ie je zet een kaarsje zou branden…zou dat niet geweldig zijn?
Ik wens je een Fijn Lichtfeest toe en dat jouw Licht mag schijnen en de Wereld!
Namaste
Esmeralda